Fauna Heimareldu

arolf – stosunkowo niewielki, wysokogórski orzeł spotykany w obrębie Pasm Euxanirskich. Długość ciała: 55-70 cm, masa ciała: 1100-1400 g, rozpiętość skrzydeł: 140-155 cm. Brak dymorfizmu płciowego. Charakterystyczne siwo-brązowe upierzenie, jaśniejsza barwa brzucha i podgardla. Żywi się głównie małymi ssakami, jak lyfjalli, a także pisklętami większych ptaków drapieżnych.

asjorm – gatunek dużej, dzikiej świni spotykanej na północnym pogórzu Euxaniru. Zwierzę o krępej budowie, z szeroką piersią i węższym, niższym zadem. Długość ciała: przeciętnie osiąga 2 – 2,5 metry, największe znane osobniki do 3 metrów długości. Wysokość w kłębie: 1 – 1,3 m. Masa ciała: do 450 kg, samce masywniejsze od samic. Charakterystyczne dwie pary górnych kłów, wygiętych ku górze. Włosie twarde, szczeciniaste, barwy brązowej, brązowoczerwonej, brązowoszarej, szarej lub czarnej. U niektórych osobników widoczne pręgowanie rejonu zada i tylnich nóg. Asjormy wykorzystywane są przez Klan Atyra jako wierzchowce bojowe. Bjortari z Urkari opiekują się stadem liczącym średnio 20 do 30 sztuk. W przypadku działań bojowych asjormy malowane są w barwy wojenne, których wzory zależne są od linii, z jakiej wywodzi się dany dzik.

atyr – także: dog atyrski, ogar atyrski – rasa psa myśliwskiego wysoce ceniona przez bjortari. Jest psem rosłym, o proporcjonalnej, atletycznej budowie ciała. Sierść krótka, zwykle o jednolicie białym umaszczeniu, choć zdarzają się również sporadyczne przypadki dogów innej barwy, o czarnych lub szarych przebarwieniach włosia. Wykorzystywane przez bjortari do łowów na dużą zwierzynę, także drapieżną. Szkolone są również jako psy bojowe. Rasa wywodzi się z psiarni w Urkari i okazy z tamtejszej hodowli wciąż uważane są za najcenniejsze. Nazwa pochodzi od thyny Atyrny, do kompleksu świątynnego której przynależą psiarnie.

bori – osiadły gatunek ptaka z rodziny krukowatych, powszechny na terenie całego kontynentu Vadnar Aihel. Długość ciała: 45-65 cm, masa ciała: 600-2200 g, rozpiętość skrzydeł: 120-145 cm. Wyróżnia się kilka podgatunków różniących się między sobą wielkością, rozpiętością skrzydeł i ubarwieniem – od ciemnografitowego do jasnego beżu. Znane ze swej siły, wykorzystywanej głownie do rozłupywania kości padłej zwierzyny. W niektórych rejonach dzioby bori uważa się za silne amulety ochronne.

fjallog – gatunek wysokogórskiego gryzonia spotykany powszechnie na terenie całego Vadnar Aihel. Długość ciała: 40 – 52 cm, masa ciała: 2,5 – 5,0 kg, samce większe od samic. Sierść ostra, szorstka, barwy od jasnoszarej do grafitowej bądź rdzawoczerwonej, z przejaśnieniami na brzuchu i piersi. Przebywa w rejonach trudno dostępnych, unikając uczęszczanych szlaków. Kopie labirynty podziemnych korytarzy i głębokie nory, służące jako komory lęgowe bądź drogi ucieczki w razie zagrożenia. W czasie żerowania stada jeden bądź dwa osobniki stoją na czatach, charakterystycznym szczekiem ostrzegając przed potencjalnym niebezpieczeństwem. Żeruje głównie w ciągu dnia, w porze wiosennej także wczesnym wieczorem.

gharra – także: duch śnieżny, duch –  kotowaty drapieżnik występujący endemicznie na terenach Pasm Euxanirskich. Dosyć masywny. Głowa i tułów mierzą 160 – 250 cm, ogon 80 – 120 cm. Wysokość w kłębie: 100 – 120 cm. Masa ciała: 180 – 300 kg, samice nieco lżejsze od samców. Charakterystyczne dwie pary wydłużonych kłów szczękowych, jedna nieco krótsza od drugiej. Gęste, średniodługie futro barwy od jasnokremowej do grafitowej, w nieregularne, czarne plamy. Polowania na gharra są integralną częścią rytuałów bjortari. Kły, pazury oraz futra duchów są cennymi towarami handlowymi.

gyrdir – gatunek niedźwiedzia zamieszkujący góry i pogórze Euxaniru. Długość ciała: 2 – 3,5 metra. Wysokość w kłębie: 1 – 3 metry. Masa ciała: do 420 kg. Samce nieznacznie większe od samic. Sierść barwy od jasno- do ciemnobrązowej, czasem brązowoszara bądź niemal czarna. Ssak drapieżny, podstawę pożywienia stanowią drobne ssaki i ryby, zdarzają się przypadki gyrdirów polujących na młode jelenie. Średni czas życia wynosi do 80 lat. Stosunkowo łatwe do oswojenia, w czasie wojen klanowych pojedyncze grydiry bywały wykorzystywane przez bjortari jako zwierzęta bojowe.

hangtyran – także: wielkoróg – gatunek jelenia żyjący na terenie gór i pogórza Tameru. Długość ciała: 220 – 280 cm, masa ciała: 90 – 240 kg, wysokość w kłębie: 95 – 230 cm, samice wyraźnie mniejsze od samców. Ubarwione jednolicie, rdzawe, brązowopłowe lub szarawe. Sierść średniodługa, szorstka, na szyi sierść dłuższa, tworząca rodzaj ciemniejszej grzywy zachodzącej na kłąb. Charakterystyczne duże, bardzo rozłożyste, łopatowate poroże u samców. Żyje w stadach liczących kilka do kilkunastu osobników.

lyfjalli – gatunek gryzonia licznie występującego w całym Vadnar Aihel. Długość ciała: 20 – 35 cm, długość ogona: 8 – 12 cm. Masa ciała: 0,5 – 1,5 kg. Sierść krótka, szorstka, barwy brązowej bądź rudej, z przejaśnieniami na pyszczku i brzuchu oraz charakterystycznym, równoległym do dłuższej osi ciała czarnym pręgowaniem. Prowadzi popołudniowo-nocny tryb życia, wychodzi też jednak za dnia w poszukiwaniu pożywienia. W porze dziennej lyfjalli nawołują się charakterystycznymi, wrzaskliwymi krzykami. Żywi się pokarmem mieszanym – mniejszymi od siebie gryzoniami, ptasimi jajami, ale także ziarnami, owocami, kłączami. Polowania na lyfjalli są powszechną rozrywką dzieci bjortari.

malala – gatunek średniego ptaka wodnego, zamieszkującego okolice większych rzek i jezior oraz nadmorskie wybrzeża. Powszechnie spotykany w zimniejszych, tundrowych rejonach Vadnar Aihel. Długość ciała: 30 – 35 cm. Rozpiętość skrzydeł: 90 – 120 cm. Waga: 150 – 250 g. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. W szacie godowej grzbiet oraz barki popielate, końce skrzydeł czarne, głowa ciemnoszara, koniec dzioba jasnopomarańczowy. W szacie spoczynkowej upierzenie białe do jasnoszarego na końcach skrzydeł.

nidi – także: łosoś nidi, czerwobrzuch – gatunek ryby słodkowodnej, górskiej, występujący endemicznie w rzekach i potokach Pasm Euxanirskich. Ciało o kształcie torpedowatym, długości do 150 cm i 30 kg wagi. Dosyć szeroka płetwa grzbietowa. Paszcza duża, silnie uzębiona. Ubarwienie szare z ciemniejszymi cętkami na bokach oraz charakterystycznie czerwonawym brzuchu.

skiva – także: pomór wielki – gatunek gada z rodziny legwanów, spotykany na skalnych wyspach wulkanicznych północnych mórz. Długość ciała: 120-150 cm, w tym 80-90 cm przypada na ogon. Masa ciała: do 15 kg. Prowadzą dzienny tryb życia. Swą nazwę – pomór – zawdzięczają czterem gruczołom produkującym silny, stężony jad zabójczy dla większości żywych stworzeń, w tym ludzi. Substancja jadowa jest mechanizmem obronnym skiv, nie wykorzystują jej przy polowaniach. Żywią się rybami, drobną zwierzyną, ptasimi jajami, także morskimi wodorostami i skorupiakami. Powszechne są wyprawy łowieckie na pomory dla ich pokrytych niezwykle twardą łuską skór i wspomnianego jadu, stosowanego jako trucizna, ale też w niektórych lekach.

trupożer – gatunek padlinożernego ssaka z rodziny psowatych powszechnie występującego na pogórzu i równinach Heimareldu. Zwierzę cechuje się charakterystyczną sylwetką ciała – wyraźnie masywniejszy, wyższy przód i obniżony zad. Pysk stosunkowo krótki, lecz masywny, z silnym uzębieniem. Bardzo duże uszy zakończone charakterystycznymi pędzelkami. Ubarwienie jasnoszare do beżowego, rzadziej ciemniejsze. Zad i tylne kończyny cętkowane, ogon krótki, puszysty. Wyraźne, wyjątkowe dla każdego osobnika ciemne znaczenia pyska – maska, pręgi, cętki etc. Długość ciała do 2 m, wysokość w kłębie do 1,2 m, masa ciała do 95 kg. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Różne podgatunki trupożera występują na całym kontynencie.

warg – także: wilk północny, wielki wilk północny – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych zamieszkujący lasy, równiny i góry północnego Heimareldu i Vigrennu. Zwierzę o silnych skłonnościach terytorialnych. Żyje stadnie w watahach liczących od kilku do nawet trzydziestu osobników, mającej ścisłą hierarchię wewnętrzną. Żywią się dużymi
i średnimi ssakami kopytnymi (woły, reny, także koziorożce, asjormy), nie gardzą też rybami i ptactwem. Ataki na ludzi są rzadkie, zwykle bezpośrednio związane z obroną własną. Długość ciała: przeciętnie 120 – 160 cm, czasem więcej. Wysokość w kłębie: do 1 m u samców, samice nieco mniejsze. Masa ciała: 50 – 80 kg samce, samice do 75 kg. Umaszczenie białe lub jasnoszare, czasem z ciemniejszymi przebarwieniami gęstej sierści grzbietu i kryzy. Rzadko kiedy ciemniejsze – ciemnoszare lub czarne.